Empezou como unha paixón dende moi pequena, os tres, catro anos, e nun primer momento por influencia familiar pero era algo que levaba no sangue. Segue sendo paixón pero teño a sorte de que agora é tamén a miña profesión.

Quizá o boom xa pasou e agora estamos nunha época na que se están asentando os grupos que prevalecen pola súa calidade. A xente que estamos comprometida con esta música deberiamos de asentar ben os cimientos para que esto se sustentase indefinidamente e estar á altura doutras culturas ou músicas que teñen xa un prestixio recoñecido.

As bandas escocesas gustamne, as de Escocia. O que está pasando en Galicia, pareceme unha plaga que está afectando moito á nosa cultura e ó noso instrumento, sobre todo pola xente de fóra que está coñecendo algo que o venden como galego, cando en realidade non o é.

O buxo é a madeira autóctona da que sempre se fabricaron gaitas en Galicia. Nos meus discos teño moita predilección polas gaitas de buxo, pero debido os continuos viaxes e cambios climáticos que sufren os meus instrumentos, opto polas gaitas de granadillo por ser unha madeira que non sufre tanto eses cambios climáticos. Co título 'Alma de buxo' lle quixen facer unha homenaxe a esta madeira tan afín á miña personalidade e que me segue ofrecendo o timbre máis doce.

Nesta profesión danche moitos caramelos e ti tes que saber elexir o camiño correcto. É unha profesión que require moita responsabilidade, sabendo ter os pés no chan e disfrutando do que fas non tes porque ter vértigo. Eu sigo sendo a misma pero moi satisfeita porque estou ofrecéndolle algo a un público que ven a verme e que vexo que se divirte nos meus concertos, e para a min eso é a maior satisfacción da miña profesión.

Eu opino que son unha continuadora da música de raíz galega. Sinto un grandísimo respeto pola nosa tradición pero tamén opino que non hai que estancarse e gústame darlle o meu toque persoal, con arranxos innovadores ou incluso un poucos modernos, pero mantendo esa esencia que creo que sempre 'ule' a Galicia.

Non está no meu repertorio de momento pero si me poño... :-)

Sabeliña compuxena en honor a unha das miñas mellores amigas, Sabela Orgueira. Tamén neste segundo disco, 'Alma de buxo', compuxen outra para a miña irmán, 'Sainza'. No segundo disco, entre o meu mozo e mais eu temos composto tamén algunha peza. Gústame facerlle homenaxes á xente que quero e teño posibilidade de facelo a través da miña música.

Hola David, o Celtic Connections este ano estivo xenial, coma o ano pasado. Hai algunhas actuacións previstas cara o verán en terras británicas así que non as podes perder. Un biquiño e cuida ben esa 'peaso' de gaita.

Hola Guillermo, penso que tes algo de razón pero cada un é libre para adaptar o instrumento á súa personalidade, aínda que nalgún caso dos que mencionas se queira chamar tanto a atención, que a algúns nos poida xa parecer algo hortera e sen sentimento.

Hola Xosé Antón, gracias polo que me dis, por xente coma ti é polo que eu sigo adiante disfrutando con vós a través da miña música. A verdade é que non che podo dicir cando estarei por esas terras, pero agardo que sexa pronto porque teño moitos amigos por aló. Unha aperta.

A verdade é por aló aínda non se comercializan, agardo que sexa pronto pero de momento podes conseguilos a través de Internet, por exemplo en discosbits.com Aproveito para darlle o meu apoio a tódolos arxentinos que están pasando por un mal momento. Un bico.

A distribución dos discos é algo bastante complicado, posto que é difícil manter un stock na totalidade do territorio. De todas formas en tódolas grandes superficies deberían de estar.

¡Nunca é tarde muller! Polo obradoiro da miña familia pasa moita xente moito maior ca ti que empeza a toca-la gaita e non é importante a idade senón as ganas e o sentimento que lle poñas. ¡Anímate a facemos un dúo algún día! Un bico María.

Permanentemente. Fago a miña música pensando nesa terra que é a que me inspira, non podería pnesar noutra cousa e é o que vendo alá por onde vaia.

O 11 de abril acabamos a xira de Galicia, será no teatro Rosalía. É un espectáculo que está cobrando moitísimo interese e penso que se está mirando de seguir adiante con el, como grabar un disco e leva-lo a máis sitios.

¡La vida es 'asín' chico! Espero que sigades fondamente namorados da miña música. Un bico para todos moi grande.

En cada sitio de Galicia hai un xeito de tocar distinto que caracteriza a ese lugar o cal paréceme moi enriquecedor.

Dende o pricipio, houbo moita xente que fixo todo o posible para crear unha confusión e unha rivalidade entre as dúas. Eu non teño relación con ela e tampouco teño pensado colaborar con alguén con quen non comparto nin o gusto nin as formas.

Milladoiro foi sin dúbida un claro referente na miña aprendizaxe. Dende pequena sempre me fixei moito nos gaiteiros vellos como o meu avó, Xosé Manuel Seivane, Ricardo POrtela, ... Hai grupos como Berrogüetto, Uxía, Lelía, Diplomáticos de Monte Alto, Kepa Junkera, que tamén me gustan moito. Unha das mellores voces para o meu gusto é Dulce Pontes. De grupos extranxeiros gústame moito por exemplo Shooglenifty.

O máis importante nun gaiter@ non está na revolucións dos dedos, senón no gusto que teña á hora de interpretar e de transmitir. Para mín, é moito máis difícil tocar unha peza lenta que unha rápida. Hai moita metralleta por ahí. :-)

Estou a favor da mestizaxe posto que é enriquecedora para calquera cultura sempre que a dignifique. O tema das bandas 'escocesas' en Galicia non me parece mestizaxe, senón unha copia mal feita dunha cultura que eles creen superior á nosa. Aí o meu posizonamento. Unha aperta.

Paseino moi ben, como en todas estas 'repichocas'. Son oportunidades únicas para reunirte, tocar e pasalo ben con moitos amig@s que sinten o mesmo ca ti.

Sobre todo moito ánimo, moita paciencia, e a sorte é algo que tamén hai que ter en conta. Deixate guiar polo sentimento que a nosa cultura transmite e ... ¡adiante e moita sorte!

Presión non, responsabilidade. Pero ante todo, unha grande admiración pola miña familia que é a que máis me apoia na miña carreira.

Imos facer unha voda ó aire libre nun fermoso pazo galego. Iremos vestidos, por suposto, co traxe tradicional galego. Moitos invitados tamén irán así, e pódoche asegurar que será a boda con máis gaitas de toda a historia :-). Tamén quixemos elexir unha data tan significativa como a do Día das Letras Galegas.