Hola, xa estou aquí, encantada de estar nestas charlas dixitais cos meus amigos da Voz e con tod@s vos.

Moitas gracias pola tua felicitación, en realidade non hai maior satisfacción que ver que o teu traballo chega e gosta a tanta xente. Non sei moi ben por qué a música galega non está tan apoiada institucionalmente como por exemplo pode estar o flamenco. É unha auténtica mágoa, porque hoxe en día hai un auténtico filón de grupos emerxentes que están a facer cousas realmente interesantes. Só se lle da cabida en medios de comunicación nacionais se tes efectivamente algún enchufe ou por que nese momento o teu disco se está promocionando e pode ter cabida en certos programas. Pero en xeral, a infraestructura está bastante mal con respecto a algúns países de Europa, que é por onde máis tocamos. Alí as cousas funcionan de forma diferente, e para qué negalo, moito mellor.

Empecei a unha idade moi temprana, non se dera ningún caso ata entón. Foi ós 3 anos. Nacer no seo da familia Seivane xa implica un pouco que ó longo da túa vida vas ter moito contacto coa gaita e coa música tradicional, pero creo que ninguén esperaba que eu fora empezar tan cediño. Era algo que eu sempre levei nas miñas veas. O meu pai Alvaro ensinoume no seu colo a escala musical nun punteiro e tamén nun teclado que tiñamos na casa. Tamén me ensinou as primeiras pezas, as máis sencilliñas, coas que se soen empezar. Despois, seguín eu dunha maneira autodidacta. Un dos meus xogos favoritos era escoitar pezas na radio, en discos ou casettes e coller rápidamente a miña gaita e interpretar as cancións con tan só telas escoitado unha vez. Tiña moi bó ouvido musical e iso axudoume moitísimo para aprender con moita facilidade. Ós 4 anos a miña familia, fabricoume unha gaita a medida, porque cunha estándar non podía, me quedaba moi grande, pesabame moito... Esa pequena gaita que me fixeron aínda se conserva nun museo que hai no Obradoiro da miña familia. Consérvoa con moito cariño. O soplete parece un "chupete" ;-)

Pois xa me anda na cabeza o meu próximo proxecto discográfico. Creo que será algo bastante novidoso e que terá unha grande aceptación pero non podo falar moito del... será unha sorpresa. Ademáis agora o meu último traballo "Mares de Tempo", que saíu en maio ocúpame moito tempo, é o que agora estamos promocionando e preparando con el a Xira 2005. Supoño que o meu cuarto disco verá a luz en 2 anos polo menos.

Gústame todo o relacionado coa docencia infantil, de feito estudiei Puericultura, ademáis de solfeo e piano. Pero o certo é que me tiraba moito máis adicarme á miña paixón dende pequeniña que foi a gaita. Non me gusta a Liga de Bandas de Gaitas, porque non comparto toda a política que hai por detrás, aparte de que nunca concebín tocar a gaita para competir con ninguén. Antigamente a gaita se tocaba nas Romerías, nas Festas... e me gusta seguila concebindo deste xeito.

Forza Depor! Pero Forza tamén ó Celta. Eu ante todo considérome galega, e como tal me sinto na obriga de apoiar ós equipos galegos xa que me gusta tanto o fútbol, nunca digo o de Vigo no.... é máis deume moita pena que descendera, aínda que como siga así... Penso que a rivalidade que hai tiña que ser máis sana, aínda que a maior parte da xente creo que opina coma mín, pero bueno hai de todo. Son socia do Depor dende hai bastantes anos, tamén son socia honorífica dalgunhas peñas, e como deportivista estou un pouco triste de que o Depor non fixera nada na Champions e que na Liga non nos estea dando todas as alegrías que quixeramos. Pero bueno, como se soe dicir o fútbol é así, e esperemos que veñan mellores tempos para os equipos galegos e en especial para o meu Deportiviño!

Pois é moi difícil de elexir, porque a muiñeira para mín é o ritmo Rei. Nos meus concertos, no último bis de todos, sempre digo: "para vós que fostes os reises da noite, vai a nosa raíña muiñeira, porque esta festa non acaba...sen a muiñeira de Chantada". É unha frase que un día ma dixo meu amigo Xurxo Souto, e que me gustou tanto que a fixen miña en todos os concertos, cando empezo a dicila, xa me acompaña o público berrando o mesmo. A verdade é que cando toco esta muiñeira tan coñecida, sinto algo moi especial, así que por iso digo que é a nosa raíña muiñeira.

Mira, creo que xa vai sendo hora de que vos dedes conta que eu son a do pelo rubio ;-). Eu tamén toco o piano, percusións, acordeón diatónico, ademáis da gaita pero a que estudiará piano en EEUU é a miña compañeira Cristina Pato. Eu de momento, prefiro quedar na miña terriña e coa miña jaitiña.

Estivemos en Lugo hai 3 mes, na esplanada do Seminario, foi un concerto moi chulo, pasámolo moi ben. Sempre me gusta moito tocar na terra da miña familila paterna, e a xente quéreme moitísimo. Non sei cando volveremos estar, en canto nos chamen outra vez. Con respecto, a que construtor elixo sen ser Seivane.... Pois síntoo moito pero me quedo con Seivane. Hoxe en día estan emerxendo moitos constructores de gaitas, pero o que fan é "copiar" de Seivane moitísimas cousas que á miña familia lle levou moitos anos de estudo e perfeccionamento do instrumento. Se todos o copian... por algo será. Corral tamén é un bó constructor. Dos demáis, non me quedo con ningún, sobre todo porque me parece moi mal que intenten copiar algo que outra xente lle costou moito esforzo.

Ojalá, me encantaría. En canto mo propoñan, e me guste o proxecto, aceptaríao. Gustame moito todo o relacionado có cine, de feito xa tiven unha proposta para facer unha película, ademáis de prota! Pero a rodaxe comezaba en xullo do 2000 e eu tamén comezaba a longa xira que fixemos por Europa naquel ano, tiven que rexeitar a proposta. Pero teño algunha máis por aí, é un proxecto no que se está a traballar e do que aínda non podo falar nada, pero se vai adiante creo que será algo moi novidoso e que espero que vos guste.

Sí, é de Jaen concretamente. De feito, eu crieime entre andaluces en Barcelona que foi onde nacín e os meus pais se coñeceron. Teño unha fermosa mestizaxe nas miñas veas: galega e andaluza. Creo que esa mistura tamén se nota na enerxía da miña música. No último disco hai algunha peza que ten arranxos algo aflamencados, e me gusta moito.

Hola gaiteiro! Pois non teño ningún secreto, todo o contrario, deberíame cuidar máis. Son xenes que me deron os meus pais. E o de casar... qué queres? Non todo o mundo é perfecto ;-)

Efectivamente, nos 90 houbo un grandísimo boom, que axudou moitísimo a que a nosa música puidera transportarse a países que pouco máis nin sabían que existíamos. As compañias discográficas souberon aproveitar moi ben o bó momento que atravesaban as músicas de raíz en todo o mundo e atoparon en Galiza un auténtico filón de gaiteir@s, cantantes, grupos, músicos en xeral. Tamén había moita demanda da nosa música. Hoxe en día, creo que estamos a vivir un tempo de calma, pero no que se sigue demandando este tipo de música e artistas, pero creo que siguen aí @s músic@s, que se renovan e siguen aportando calidade e frescura. Penso que o boom servíu para que se diversificara a nosa música pero tamén para que moitos artistas se apuntaran ó carro cunha historia que eles mesmos nin se crían, e sen cuestionarse a calidade do traballo, simplemente entraba todo, estabamos no maior boom da nosa música en toda a historia.