O goberno en funcións de Rajoy prorrogou a concesión da empresa ENCE por 60 anos. Foi unha actuación que se puido evitar, agardando a que se constituise un goberno con pleno respaldo.
Pero témome que só pode evitarse que esa concesión surta efecto cunha sentenza xudicial.
En todo caso a postura do Partido Socialista de Galicia está clara: Ence debería estar fóra da ría de Pontevedra.

No noso programa non contemplamos cambiar a regulación do Imposto de Sucesións e Doazóns. A miña convicción é que non debe cambiarse a normativa fiscal cada ano.
En todo caso si nos propoñemos evaluar as bonificacións fiscais existentes, en IRPF e Patrimonio, desde a perspectiva da eficiencia e da equidade.

Creo que a sanidade en Galicia tivo nestes anos tres problemas: as privatizacións de algunhas áreas; a dificultade no acceso (emigrantes retornados, copago de medicamentos, exclusión de algúns fármacos,...) e os recortes de medios. Como consecuencia, o servizo foi a peor e as listas de agarda aumentaron.
A nosa proposta pasa por aumentar os recursos: propoñémonos contratar 1.500 profesionais sanitarios mais en 4 anos.
Por revertir as privatizacións máis perniciosas (Hospital Alvaro Cunqueiro en Vigo, Laboratorio Central de referencia,...)
E por facilitar o acceso de todas as persoas á atención sanitaria, que debe ser universal; eliminando ademais o copago para os pensinoistas de rendas máis baixas. E reinitroducindo como un dereito o tratamento dos enfermos da hepatite C e da meninxite, por exemplo.

En Galicia hai dous camiños. O do Partido Popular, que xa coñecemos, e supón catro anos máis de recrotes e privatizacións; ou un cambio liderado polo Partido Socialista de Galicia, que reforce os servizos públicos e reduza os niveis de desigualdade.
A posición de Pedro Sánchez indica a nosa firmeza contra as políticas da dereita. Pero hai que recoñecer as dificultades da situación política e da aritmética parlamentaria para poder sacar adiante os proxectos que importan.

Despois de décadas de aplicación dos fondos europeos aínda faltan por sanear demasiados ríos e rías no noso país. Nos próximos catro anos temos que facer un esforzo para rematar coas obras de infraestrutura de saneamento necesarias -como a depuradora de Santiago, que afecta ao río Sar e polo tanto á ría de Arousa-.
Pero non chega. Hai que garantir que as depuradoras construídas funcionan. E para iso é preciso ter abordaxes integrais, creando puntos de colaboración entre concellos e Xunta de Galicia.

Seguramente non.
Pero precisamos primeiro modificar a Lei de Administración Local de Galicia para crear as condicións legais e financeiras que permitan facilitar a fusión voluntaria de concellos, impulsándoa con claridade desde a administración autonómica.
E complementalo con instrumentos de colaboración entre concellos e coa Xunta, en ámbitos como o transporte, a recollida de residuos, etc.,,

En Galicia existe unha forte demanda de cambio. Adenáis, os cidadáns prefiren que ese cambio estea liderado polo Partido Socialista de Galicia. Despois das eleccións estableceremos un diálogo para facer posible ese proxecto de cambio liderado polo Partido Socialista de Galicia.
Sobre o outro tema, de carácter local, aínda que non o coñezo en profundidade, supoño que terá axiña unha solución.

Debemos facer un enorme esforzo para axustar o tamaño e a estrutura da administración ás necesidades... e ás posibilidades. Pero hai organismos ou empresas que deben seguir existindo porque cumplen funcións especializadas, sempre que teñen un control público adecuado.

Somos uns pucos máis galegos, perto de 2.800.000, ademais dos que están no exterior.
O Partido Socialista de Galicia está gobernando en mais de 100 concellos, con noventa e seis alcaldías; así como en tres deputacións provinciais. Temos sete presidentes de Comunidade Autónoma e participamos en dous gobernos autonómicos mais.
En xeral, tanto en Galicia como fóra, ocn estabilidade e capacidade.
Creo que son datos que amosan a nosa capacidade para gobernar Galicia.

Tanto na administración pública como fóra dela, o grado de precarización laboral está chegando a límites imposibles de manter. Nós defendemos unhas condicións de traballo dignas para todos os traballadores e traballadoras, públicos ou non.

Quería coñecerme e expliqueille quen era eu e por qué, se as primarias se convocaban, estaba disposto a dar o paso. Foi un ancontro agradable.

Os recortes dos últimos anos afectaron á calidade da ensinanza pública. Na nosa opinión, un bo ensino público segue sendo un instrumento fundamental de modernización e de igualdade. Por iso poropoñémonos en primeiro lugar contratar 2.500 profesores nos vindeiros 4 anos para garantir que hai profesores de apoio nos centros, que se recuen os alumnos por aula alí onde estean masificadas ou que podemos reforzar a aprendizaxe de inglés con profesores nativos.
Tamén queremos volver aos libros de texto gratuitos para todos na educación público, porque é menos costoso que o modelo actual, tanto para as familias como para a administración.
Outras propostas que temos son a de impulsar a formación profesional dual, mediante a colaboración con empresas e clusters, favorecendo a inserción laboral dos mozos e mozas que cursan estos estudos.
Todo isto dentro dun Pacto Galego para o ensino público (que se traslade a unha lei galega de educación onde sexa necesario), coas ANPAS, os sindicatos do ensino, outras forzas políticas e colectivos profesionais, no que, ademais de estas cousas, se aborden aspectos de organización escolar que faciliten a conciliación da vida laboral e familiar.

Claro, os presidentes autonómicos socialistas son un referente para min.

O certo é que en Galicia existen 30.000 núcleos de poboación. A mobilidade é un problema.
Pero as redes de transporte público son moi mellorables. As concesións de transporte interurbano teñen dous anos de prórroga, a raíz dunha sentenza que anula unha decisión da Xunta de Galicia de Feijóo.
Neste tempo estudaremos unha mellor adapatación das liñas de transporte ás necesidades actuais para poder mellorar as condicións de mobilidade das persoas. E impulsaremos os consorcios de transporte (en colaboración cos concellos urbanos) para dar solución aos problemas de mobilidade na contorna das cidades.

Creo que non son o mellor exemplo.
Para nós o exemplo son hoxe Vigo e Lugo, que teñen unha política social de primeirísimo nivel; ou Vilagarcía, Ames, Monforte , Verín ou O Barco de Valdeorras, por exemplo.
Os gobernos socialistas de Santiago e A Coruña son tamén unha boa referencia.

Aspiro a que os galegos me vexan cómo mellor candidato que Feijóo, porque represento políticas diferentes ás que o Partido Popular impulsou nestes anos; e teño a experiencia de xestión cómo para poder levar adiante políticas de cambio na Xunta de Galicia.

Con estabilidade. Con austeridade. Con decisión. Con firmeza na defensa dos intereses dos galegos e galegas. Con capacidade de diálogo. Priorizando a creación de emprego ou o reforzamento dos servizos públicos.