O papel da cidadanía é a participación activa, a toma do Concello de Ourense como unha institución propia.

Ourense en Común é diferente, como os movementos similares a nivel nacional, como unha resposta da cidadanía ao seu malestar coa política actual. Eu chámolle a nosa primaveira árabe.

O estudio feito a posterioridade polo comité electoral evidenciou quen fixo un uso fraudulento do voto e quen non. Foi unha asamblea aberta quen decidiu continuar ou deter o proceso. Toda a información dese análise é pública na páxina web de Ourense en Común.

Si, estou xubilado. Comencei na banca no ano 75 cando tiña unha parte humana que era a relación persoal coa xente, onde non se precisaba case firmar documentos; eran case pactos verbais entre persoas. Foi a raíz da chegada dos Mario Conde e compañía o que transformou a banca no que é na actualidade: entidades en beneficio duns poucos sen perspectivas sociais.

Nunca formei parte de ninguna directiva, simplemente era un asalariado das empresas que xestionaban o Ourense e o Cádiz C. F. Nas dúas entidades consistía un pouco na relación pública e na xestión de buscar recursos para ambas as dúas entidades. Curiosamente, no Cádiz C. F. aínda hoxe se segue facendo no mes de agosto un festival de chirigotas que inventamos naquela época como fonte de xeración de recursos para o clube.

Non foi ningún proceso contra Xosé Mosquera, senón contra as prácticas contrarias aos principios básicos de Ourense en Común. Sempre foi unha porta aberta na que entrou e saíu quen quixo. Nunca se excluíu a ninguén, simplemente que houbo xente que non entendeu o proceso.
En canto ao proceso aberto iste é parte fundamental de Ourense en Común, non se pode entreabrir unha porta e que entren uns si e outros non. Estaba aberto a todo o mundo, para nós o erro foi de quen fixo un uso fraudulento desas prácticas.

Ourense en Común non se plantexa ningún tipo de pacto. Chegado o día, en función dos resultados electorais será a a asamblea a que decida o camiño a seguir. En todo caso, non entraríamos nunca en intercambio de sillóns, senón en acordos programáticos en favor da cidadanía.

A diferencia doutros partidos con cifras escandalosas en tempos de crise, Ourense en Común se financia mediante achegas voluntarias e persoais para non depender dos bancos. Tamén temos microcréditos persoais que se devolverán no mes de decembro cando recuperemos a cuota que lle corresponde a Ourense en Común dos resultados das eleccións.

É doado levar a cabo participación cidadá cando é unha práctica habitual en todo o proceso de Ourense en Común. O programa foi elaborado pola propia cidadanía mediante encontros de barrio, onde foron os veciños e veciñas os que propuxeron as súas demandas e inquedanzas en cada un deles, así como nas mesas sectoriais de cultura, educación, saúde... Iso confluíu no programa de Ourense en Común despois dunha asamblea aberta.
A nosa proposta para o Concello pasa por consellos de barrio, xuventude, cultura, etcétera. Para os grandes proxectos e decisións de interese xeral para a cidadanía habilitaremos consultas cidadáns. Tamén contemplamos orzamentos participativos para que a xente decida que proxectos levar a cabo. E moitas máis.

É a propia metodoloxía do proxecto e que hai máis de 300 propostas para cambiar a cidade.

Si, é austera en canto a diñeiro pero cun traballo impresionante de moita xente ilusionada co proxecto é que a propia veciñanza ve con satisfacción como os mesmos candidatos colaboran co montaxe dos encontros.

A nosa proposta de termalismo é moito máis global do que se entende habitualmente, o termalismo como saúde, como turismo sostible, como xerador de emprego local, como xeotermia para a súa posta en valor e revitalizador do patrimonio arqueolóxico.

En Ourense en Común calquera mínima sospeita, penso que é suficiente para abandoar o posto. Todos os cargos están a disposición da asamblea desde o primeiro minuto, xa que está firmada a renuncia da acta como concelleiro.

É un xeito de introducir a lingua desde as primeiras idades e ser parte da formación cidadá no amparo e promoción da lingua.

Estudiarase cada cousa no seu momento, pero temos un compromiso coa formación permanente e accesible.

Hoxe a tarde no barrio de Barrocás ás oito, do mesmo xeito que foi onte cos veciños de Seixalbo

A lista cremalleira rebasa a cuota que marca a lei. É un empeño de Ourense en Común o empoderamento feminino e a participación da muller.
Eu son feminista.

Desde logo que ten cabida toda a cidadanía, sen exclusión de ningún tipo, nin procedencia, nin xénero... Entendendoo como unha riqueza na diversidade.

Evidentemente, o primeiro que faremos é unha auditoría participada pola cidadanía, non so en cuestións dinerarias senón en aproveitamento de servizos e recursos humáns. Precisamos o diagnóstico para darlle a medicación adecuada. Entre tanto poremos en marcha medidas urxentes de atención as necesidades básicas da cidadanía.

O obxectivo de Ourense en Común é gañar o Concello como ferramenta a disposición da cidadanía sen máis intereses, en números ou pactos.

O máis importante é a ilusión de toda a xente que participa no proxecto para facer unha cidade mellor.
O xeito de facer política. Facemos o que dicimos e facémolo participativo desde o primeiro día, con xenerosidade e sen individualismos.

Porque quen predica durante anos participación cidadá atopa por primeira vez na cidade un proxecto que se axusta ao que eu entendía como participación cidadá. Unha participación activa.

Facer un estudio para tratar de xerar unha bolsa de vivenda social a disposición dos máis necesitados. Buscar o máximo rendemento e poñer a disposición dos colectivos sociais, emprendedores... instalacións axeitadas aos seus fins.

A Molinera ten que ser aberta á cidadanía como centro de innovación e xerador de emprego. Entendemos que debe aproveitarse todo o equipamento e darse a coñecer para ser un proxecto referente.

A participación cidadá, o cansancio co que estamos acostumados a ver durante anos e a incorporación de xente nova que quere cambiar o espectro político no que non se atopa cómodo.

Oscurantismo, falta de transparencia nas contratacións, adxudicacións... Houbo un desgoberno xeneralizado

Entendo que se refire a emprego. O primeiro sería recuperar competencias para a administración local no eido do emprego. E como propostas, facer a cidade coidadora e xeradora de emprego no eido de maiores, nenos e diversidade funcional. Dirixir a construción á rehabilitación... e o fomento do cooperativismo dandolle espazos e financiación e outras moitas propostas que temos no noso programa.

Estamos elaborando un código de gobernanza que marcará esa liñas. En todo caso recordar que eses acordos serían dirixidos a levar adiante obxectivos do programa e nunca poderían ser contrarios aos principios de Ourense en Común.