Desde o meu punto de vista e desde a miña propia experiencia, que coticei case 46 anos, paréceme que mentres un estea disposto a traballar e teña boa saúde, pode agardar aos 65 anos. Mais tamén considero que se algunha persoa pola razón que sexa ten cotizados 37 anos tamén ten dereito a levar adiante a súa propia idea e hailla que respectar. Deste xeito tamén abrimos portas aos que veñen detrás, á xente nova que precisa de atopar espazos laborais que neste momento faltan.

Desde logo, na miña condición de académico correspondente da Galega manifestareime a favor do plurilingüismo respeto a todas as linguas do Estado español e o seu uso no Senado, que debería de ser unha cámara territorial e representar, polo tanto, aquelo que nos identifica como pobo ante o resto do país. Aproveitarei todas e cada unha das oportunidades que teña para manifestarme en galego, se podo, ou se non demostrar o meu interese en que se nos escoite na nosa lingua nesa cámara que precisa de reformas para admitir entre outras cousas o uso ordinario da lingua dos nosos devanceiros.

Non é o que desexaría nin é unha postura cómoda, mais coido que eu veño a aportar unha longa experiencia profesional de xestión de recursos humanos, de coñecemento do país no que me desenvolvo e da cultura e da antropoloxía do mesmo. E nestes eidos coido que podo representar con dignidade aos ourensáns e que esas cousas se tiveron en conta no meu nomeamento.

Opino que o actual Ministerio do Interior, nunha política de austeridade mal enfocada cara un dos piares fundamentais da sociedade, que é a seguridade, mermou perigosamente os recursos tanto humanos como materiais das forzas de seguridade e particularmente da Policía Nacional. Hoxe son moitos menos membros dos que eran hai catro anos e isto merma a seguridade e a percepción da mesma por parte da cidadanía pero tamén no material deixou de atender a eses servidores públicos que como vimos estes días perden a vida fora das nosas fronteiras. Esa disposición na que se arrisca a vida e que se aporta unha total disposición ten que ser recompensada tamén no económico xa que un policía que traballa en turnos de 24 horas non pode estar pensando que non vai chegar a fin de mes para atender as necesidades familiares. Coido que o Goberno non ten en conta a importancia da seguridade cidadá e que só se lembra dela cando pasan cousas que realmente nos asustan e nos preocupan como hai pouco pasou en París.

Coa de cidadán interesado pola vida. De aí as miñas outras facetas. O importante é vivir intensamente e aportar todo o que poidas para deixar memoria de que estiveche nun tempo neste mundo.

Ningunha das dúas propostas. Conformaríame con ser senador e representando a este Ourense noso que tan necesitado está de que lle acheguen unha man. A Galicia interior ten pouco recorrido se non nos mollamos todos xuntos.

Que é unha cámara que ten que evolucionar desde a reflexión política e o consenso político. Precisa ser dunha vez unha cámara de representación territorial e non só unha cámara de segunda lectura.

Ningún dos dous.

Coido que a compañeira que vai ao Congreso ten a idade apropiada e a experiencia profesional en materia laboral que se necesita neste momento. Eu debo falar máis desta experiencia e por iso vou estar máis encaixado no Senado.

Estimular as políticas de natalidade a través doutras transversais e integrais, entre elas as laborais, que permitan asentar poboación e darlle dignidade ás mulleres que desexen ter fillos axudándoas na conciliación laboral e persoal e creando oportunidades para todos e todas. Sei que isto é complexo e difícil pero algún día temos que rematar con esta perda de poboación porque, se non, estamos condenados a desaparecer e como ourensán quero loitar por que dentro de cen anos sigamos a estar no mapa nun lugar destacado.

Para cando a Policía sexa realmente profesional e non unha guardia de corps e estea ao servizo dos cidadáns sen vinculacións ningunhas de tipo político.

Porque esperei a xubilarme e que todo aquelo que bulía no meu interior e me creaba desacougo e me encabuxaba saíra logo de cumprir co meu compromiso laboral e cidadán dentro dun corpo disciplinado. Agora que estou xubilado é o meu momento. Xa non teño que agardar máis e podo aportar experiencia, coñecemento e a miña propia liberdade para manifestar o que penso.

Para min, evidentemente, que poidera formar goberno o PSOE, que xa demostrou que sabe gobernar e trouxo ao país adiantos sociais que retrocederon nestes últimos catro anos.

É triste que bos profesionais que chegan ao mundo da política local se vexan involucrados en procedementos xudiciais e que se faga política a golpe de demandas e xuízos. Ás veces non hai máis remedio pero debería de ser a excepción fronte á regra.

Probablemente haxa que asignar un pacto de obligatorio cumprimento, xa que vemos que as comisións deontolóxicas non son dabondo e que falta tamén pundonor político para asumir o que ten máis que ver coa ética e coa política que co xudicial.

Xa contestei sobre a dificultade enorme que ten o feito de recuperar poboación cando perdemos máis de 120.000 habitantes en 60 anos, pero se non somos quen de artellar o xeito de frenar esta sangría desapareceremos do mapa. Polo tanto, temos que esforzarnos en conseguir que se apliquen na nosa provincia políticas transversais e integrais de tipo laboral e social que permitan o asentamento daqueles que desexen aproveitar as oportunidades que pode ofrecer o noso territorio. Oportunidades hainas. Os remedios non van a ser inmediatos, precisan de tempo e decisión e tamén compromiso por parte de todas as administracións, pero se non somos conscientes do camiño que levamos o futuro que nos agarda é negro.

É lamentable. As persoas, os policías, como seres humanos son o que lle dan calidade ao corpo de Policía Nacional, e limitando o seu número e as súas condicións laborais perxudícase aos policías, ao corpo policial e aos cidadáns, que son os recipendiarios do esforzo e do traballo destes profesionais. Polo tanto, un policía do Estado español non pode cobrar menos que outro policía calquera dunha comunidade ou dun concello. A dignidade salarial é parte da dignidade profesional.

Non o sei, pero sei o que quero, que é botar unha man a este Ourense que quero e que me dá moita magoa velo esmorecer ano a ano como ao resto da Galicia interior.

Paréceme correcto. Coido que ninguén debería estar en política arriba de oito anos. E tamén coido que podería ser un remedio contra a corrupción e o nepotismo e desde logo unha limitación efectiva para aqueles que queren vivir dunha actividade que debería caracterizarse pola nobleza.

Bueno, son independente e non estou moi ducho nas cousas internas do partido. Hai un adagio italiano: "Despois da partida -enténdese de xadrez- o rei e o peón volven ao mesmo caixón". E ese é o destino de todos nós, volver ao mesmo caixón, que é ser cidadáns de a pé. E a vida segue e non hai que estar teimando co que non pudeche ser ou facer así que penso que se se da esa premisa o PSdeG seguirá para adiante e terá longa vida.

Non. Coido que será a segunda.

O actual.

Difícil pero posible. Remítome ás anteriores respostas.