A posta en marcha de agrupacións de propietarios forestais con validez xurídica para xestionar conxuntamente as súas propiedades, acadando explotacións forestais economicamente viables e ambiental e socialmente sostibles é unha prioridade dentro da política forestal deste Goberno. A concentración de montes pode ser un instrumento válido do proceso total, pero sen confundir o obxectivo final cos instrumentos necesarios para acadalo.

Unha árbore autóctona é aquela que pertence a unha especie presente de forma natural nos ecosistemas forestais orixinais do noso territorio.

Están xa tramitadas, polo procedemento anticipado de xestión, as ordes correspondentes ás accións de mellora selvícola e de restauración do potencial forestal danado polo ciclón Klaus. As ordes correspondentes á reforestación con frondosas e de terreos non agrícolas foron recentemente aprobadas con expedientes con axudas bianualizadas para os anos 2009-2010. No 2010 serán aprobadas novas ordes correspondentes a axudas bianaulizadas para os anos 2010 e 2011 xa que para as accións forestais é fundamental aproveitar as condicións de paro estacional correspondentes ao final de un ano e o comezo do seguinte.

Os traballadores fixos discontinuos empezaron cun período anual de 6 meses, que nestes momentos foi ampliado a 9 meses. Non hai ningunha decisión ao respecto tomada a curto prazo, o que non significa que non poida no futuro, dado que o sistema de defensa contra incendios estase a avaliar de forma continua, para a súa adaptación ás necesidades de cada momento.

Dentro da xestión forestal é necesario aplicar en cada momento as accións de defensa e prevención precisas, sendo clásicas as de prevención e defensa contra incendios forestais, e as de sanidade forestal. En cada momento o nivel de risco precisa un maior ou menor esforzo de actuación. O obxectivo de todos é que as accións de defensa contra incendios forestais requiran un ritmo decrecente no tempo, pero a realidade é a que marca as pautas.

Como ben sabes, os inventarios forestais realizados no territorio galego sistematicamente reflicten un incremento continuado de superficie forestal arborada para tódalas especies, de maneira especial as frondosas autóctonas. No próximo ano teremos os datos do 4º inventario forestal nacional, no que penso que este incremento continuará a verse reflectido nos datos. Por outra banda, sería ilusorio pensar que a actual crise non afectaría ao sector forestal. Ademais, Galicia conta cun sector forestal que poderíamos consideralo da orde do 50% do total español. Este Goberno é consciente desta realidade e estamos a traballar para que o sector siga a medrar. As medidas que proximamente poremos en marcha agardo que teñan un impacto positivo nas posibilidades que o sector ofrece aos profesionais.

A realidade é que a Lei básica de Montes establece o regulamento básico para estas actividades, a partires de aí todas as actividades que teñan un impacto positivo para o monte e respecten os dereitos dos propietarios forestais serán contempladas nas sucesivas regulacións forestais.

As comunidades de montes veciñais deben estar sometidas aos mesmos controis que o resto dos cidadáns, agrupacións ou organizacións. En si mesmas, non hai nada que faga pensar nun inaxeitado funcionamento sistemático de xeito que os controis correspondentes non teñen por que ser especialmente estritos.

A actual crise orixinou unha importante redución de consumos de produtos procedentes da transformación da madeira, o que provocou unha diminución da demanda de madeira. Por outra banda, a irrupción no mercado dos máis de 30 millóns de metros cúbicos afectados polo Klaus en Francia incidiu de xeito negativo. O prezo da madeira, en gran medida, irá ligado á recuperación do consumo, de feito que nos últimos meses houbo un certo repunte debido á tendencia a unha certa recuperación do mercado internacional e europeo.

Como xa indiquei nunha anterior resposta, consideramos unha prioridade por en marcha en Galicia explotacións forestais que deben ser economicamente viables e sostibles de xeito ambiental e social. A única forma de acadalas pasa en gran medida pola agrupación e xestión conxunta por parte dos propietarios ao través de figuras xurídicas societarias, de maneira que se podan acadar economías de escala. A concentración dos montes (con criterios claros forestais, non sempre coincidentes coas concentracións parcelarias tradicionais) constitúe unha ferramenta valiosa para conseguir unha adecuada seguridade xurídica nestas agrupacións, pero en si mesma non constitúe unha solución, se non forma parte dun proceso global de posta en marcha dunha explotación forestal conxunta.

Non o vexo. O territorio galego caracterizouse tradicionalmente por unha gran ocupación do espazo e unha importante presenza da actividade humana, que modelou as paisaxes e xerou ecosistemas antrópicos que precisan da presenza do home para a súa conservación. O noso obxectivo é potenciar o peso do sector forestal en Galicia como aproveitamento dun recurso endóxeno que permita aportar renda e viabilidade á poboación rural.

Neste momento están en proceso de informe as solicitudes de centrais presentadas ao abeiro dese plan. Polo tanto, non só non está aparcado, senón que estamos a traballar no mesmo.

Está xa tramitándose, polo procedemento anticipado de gasto, a orde de axudas correspondente ao ano 2010, polo que en breve será publicada no DOG.

A política forestal, por definición, e como ben se indica na pregunta, require longos prazos para a súa aplicación. Polo tanto, é dende todo punto desexable a maior concertación política á hora de fixar as normas e os instrumentos de dita política. No noso ánimo está a aplicación deste principio.

En liña coa resposta anterior, é desexable evitar variacións nos obxectivos de política forestal. Polo tanto, procuraremos o maior consenso posible na consecución deste obxectivo.

Os tremendos incendios forestais das décadas dos 70 e os 80 do pasado século afectaron en Galicia a decenas de miles de hectáreas de montes arborados con idades moi próximas ás de corta, privando aos propietarios deses montes da posiblidade de aproveitar a rendibilidade destas masas forestais. Por outra banda, cando vemos fotos do territorio galego en períodos anteriores a estes, desgraciadamente o que vemos son montes pelados e case sen vexetación arbórea. Nas últimas décadas, os incendios forestais continuaron a ser un importante problema para os nosos montes arborados. Malia todo isto, a superficie arborada de Galicia incrementouse de xeito importante, como reflicten os últimos inventarios forestais nacionais, e o impacto dos lumes forestais controlouse en gran medida a partires da década dos 90. Así, a falta de ordenación dos nosos montes empezou a ter importancia e nos últimos dez anos fíxose un importante esforzo de elaboración e aplicación de plans de ordenación forestal. Polo tanto, aínda que a nivel español existan montes con plans de ordenación forestal de case 200 anos de aplicación, en Galicia carecíamos de dita experiencia. Neste contexto, penso que a ordenación forestal en Galicia está desenvolvéndose de xeito adecuado, o sector está concienciado da súa necesidade, e a aplicación está mellorando de forma continuada.

Realmente temos que distinguir o que son os recursos de persoal propio da Xunta de Galicia e o que son os recursos de investimento, sexa ou non forestal. Polo tanto, son cuestións absolutamente diferenciadas os períodos de traballo do persoal laboral propio da Xunta e o que é a execución de investimentos forestais, sexan a través de empresas forestais ou de empresas públicas, como Seaga.

No Courel, como no resto do territorio galego, existen masas forestais arboradas cuxos aproveitamentos complementan de xeito importante as rendas dos seus propietarios. Aquelas masas existentes de piñeiros están a ser xestionadas de acordo cos correspondentes plans de ordenación forestal que por suposto contemplan a reforestación dos tramos de corta e de aquelas superficies afectadas por incendios forestais. Por outra banda, creo que é importante lembrar aquí que as superficies arboradas afectadas por incendios forestais supoñen unha merma económica para os seus propietarios que en ningún caso penso que poidan estar relacionadas coa orixe destes incendios, sendo como é a actividade incendiaria considerada no noso ordenamento como unha actividade delictiva. Polo tanto, ditas accións non poden enmarcarse noutro contexto que non sexa o de absoluta normalidade. En todo caso, no Courel tamén se executan plantacións de frondosas, se melloran rexeneracións espontáneas de frondosas autóctonas, e se aplican plans de recuperación dos soutos tradicionais de castiñeiros.

A erradicación dos eucaliptais de Galicia non é un obxectivo de política forestal. Os eucaliptais supoñen un importante recurso forestal para Galicia e unha importante fonte de recursos. O que si é un obxectivo de política forestal é mellorar a xestión das masas forestais, incluíndo as de eucalipto, mellorar as accións de loita contra pragas e enfermidades, coma no resto das especies, a súa substitución por outras especies no caso daquelas plantacións por riba dos 300 metros de altitude (dado que non é un medio adecuado para o Eucaliptus globulus), e o incremento paulatino da superficie de eucalipto adicado a produción de madeira de serra. O que non se contempla é un incremento da superficie adicada aos eucaliptais.

As UXFOR constitúen unha fórmula de agrupación da propiedade forestal contemplada na Lei de Prevención e Defensa dos Incendios Forestais en Galicia. A súa natureza é administrativa e ten importantes ambigüedades no réxime xurídico aplicable á comercialización de producións e á fiscalidade, entre outras. Así como no eido da aplicación de políticas públicas de defensa contra incendios forestais teñen sentido, aínda que creo que determinados aspectos deben ser modificados, penso que unha figura xurídica de natureza administrativa, cun importante nivel de intervencionismo, non é a fórmula máis adecuada para propoñer aos propietarios forestais para que se agrupen e xestionen conxuntamente as súas propiedades, acadando explotacións economicamente viables.