Chus Lago
Chus Lago, primera mujer española que pisó el Polo Sur y
que soportó una travesía de 59 días sola en la Antártida, ha
acudido a lavoz.es el miércoles 04 de febrero a las 12.30 h
para contar su experiencia.
Saludos desde la delegación de La Voz de Galicia. Gracias por vuestras preguntas y vuestro interés.
¿Qué cambiarías de la expedición si la fueses a llevar a cabo ahora?
Me aseguraría de que el aparato de música funciona sin fallo ninguno porque eso fue durísimo. Por ejemplo, llevaría menos combustible pero llevaría más comida.
¿Fueron más dificiles de soportar las primeras jornadas, sabiendo lo que te quedaba por delante, o las últimas en las que estabas a punto de llegar y las condiciones eran tan adversas?
Fueron más difíciles las últimas porque en las primeras estaba muy entretenida y las últimas se me despertó un estado más ansioso porque el paisaje era más monótono.
Que se escoita a o lexos ou o teu redor?
Realmente alí daba o mesmo porque o único que non partía de min era o vento.
de todos los sitios donde has estado...¿conque puesta de sol te quedas?
La puesta de sol que vi el 26 de mayo de 1999 a las 18.30 horas en la bajada del Everest. Fue impresionante!
Que comias?
Comida liofinizada, frutos secos, galletas energéticas, batidos. Era una comida basada en los ácidos grasos Omega 3.
que se pasa pola tua cabeza cando levas moitos dias camiñando en solitario. rv
Pasa a túa infancia e tamén pasan momentos de outras expedicións pola necesidade de comparar temperaturas e o vento. Pensas tamén en proxectos futuros e non sempre deportivos.
Si valorases del 1 al 10 el nivel de dureza de tus expediciones, ¿qué puntuación le darías a la cumbre del Everest y a esta?
Un 10 a cada una porque di el 100% en las dos, por razones diferentes, pero puse toda la carne en el asador.
Ehnorabuena por tu hazaña. Cuando estas de vuelta, ¿te apetecen más retos o ni te lo planteas aún?
Gracias. No me los planteo aún a nivel deportivo ya que mi vida en si misma también es un reto, trabajando, escirbiendo...
Supongo que el cuerpo necesita una "preparación nutricional" para afrontar en óptimas condiciones esta experiencia, ¿en qué consistió la suya?
Cuando estaba allí intentaba seguir la misma dieta que seguí aquí antes de la expedición basada en ácidos grasos Omega3. Además, intentaba entrenar todos los días.
¿Cal foi o teu peor e mellor pensamento ( aparte da tortilla de patacas)?
Los mejores pensamientos iban entorno a las tortillas de patatas que me tomaba y se tomaban todos lo que me venían a la cabeza. Era un pensamiento recurrente, divertido y tengo que reconocer que incontrolado por la necesidad de comer ya que estaba perdiendo muchos kilos y tenía mucha hambre. Ahora, en serio, intentaba que todos mis pensamientos fueran positivos y aparté de mi cabeza cualquier pensamiento negativo por mi propia salud mental.
Con tanto frío, ¿es posible sudar? ¿Cómo os aseais? Enhorabuena campeona.
Sí es posible sudar y de hecho sudas incluso si la temperatura es entre -30 y 40 grados bajo cero. El aseo se reduce a pasarte por encima toallitas humedas, que tienes que intentar que no se congelen por eso siempre se llevan en el bolsillo interior de la chaquetilla. Si no se quedan como un ladrillo durante dos meses.
¿En cuanto tiempo aproximadamente publicarás el nuevo libro?
Tomando como referencia los anteriores que escribí, creo que voy a necesitar un año. Por cuestiones de trabajo y escribir un libro es en sí también un trabajo y necesita su tiempo.
Polos anos que levas metida nisto da aventura, ves cambio na educación ambiental da xente? Refírome á cantidade de lixo abandonada na montaña.
Sí, noto máis sensibilidade. Tamén hai máis autocrítica pero sigo pensando que aínda estamos moi lonxe de alcanzar unha conciencia medioambiental que se precisa.
sólo saludarla y felicitarla por lo conseguido y como afrontó el tema de la preparación mental. un saludo
Muchas gracias. La preparación mental llegó a través de la experiencia acumulada de tantas expediciones anteriores. Una situación superada, te prepara para la siguiente. Una pequeña montaña te pone en el camino de una más grande y es como una escalera que vas subiendo progresivamente.
hola chus!tu no le tienes miedo a nada?como haces paras ser tan fuerte?
Sí, me dan miedo muchas cosas pero no enfrentarme a ellas. A lo mejor ese es el único secreto.
Hola Chus, enhorabuena por tu proeza y por todas las que has hecho anteriormente. Eres un orgullo para Vigo y para Galicia. Para ti, ¿Ha sido esta tu proeza mas importante? un saludo
Muchas gracias. Para mí todas han sido muy importantes. En todas ellas he extraido algo muy importante a nivel vital. Mucho más que a nivel deportivo. Esta, es cierto, tal vez porque ha sido diferente ya que se desenvolvía en un desierto polar, exigió de mí una entrega mental absoluta.
Si te encontrases con la lámpara mágica de Aladino en medio de la Antártida, ¿qué tres deseos le hubieses pedido?
Deseo número 1: una tortilla de patatas con muchas cebolla y muy caliente pero ya! Deseo número 2: un mp3 que funcione y con mi selección de música y que no se descargue. También ya! Deseo número 3: que cesase el viento inmediatamente y definitivamente.
qUÈ te inspiró a meterte en política?
El programa de Abel Caballero y esta ciudad. Puedo recorrer la tierra en todas las direcciones pero al llegar la noche tengo un problema porque a la hora de dormir siempre quiero dormir en casa. Hablando en serio, no podría vivir en otra ciudad que no fuera esta.
Chus ¿no tienes miedo a ir sola?
No. Depende a donde pero si hablamos de esta expedición no tenía miedo. Los problemas eran otros como la monotonía del paisaje y de la rutina de cada día que me exigía un esfuerzo mental muy grande.
Soportar el viento, el frío intenso, el hambre y la falta de higiene durante tanto tiempo, ¿te sirve para soportar mejor problemas cotidianos en Vigo?
Sin duda, las expediciones tienen una transferencia a tu vida cotidiana. La dimensión de los problemas, la capacidad para resolverlos, las prioridades se recolocan después de una experiencia en la que la única clave del éxito es resolver.
La ausencia de mísica en la expedición supuso una carencia personal importante para ocupar cada jornada?
Sin duda, la música hubiera ayudado a evadirme un poco más y la eché de menos. Muchiiiiiiiiiiisimo de menos.
¿como se afronta el tema de hacer tus necesidades con esas temperaturas?
No me supuso ningún problema. Te soy muy rapidita.
me impresiono ver la foto con los ojos "helados" , ¿ como sucede eso ?
El cabello o la barba de los chicos se suele cubrir de hielo por la transpiración. En algún momento tenía que tenía que sacarmelo de las pestañas porque se pegan entre ellas y también porque pesan.
Entiendo que cada expedición te cambia como persona. En ésta ¿qué has aprendido de tí que no sabías?
Aunque sufrí mucho, eso no dejó secuelas. Una de dos o soy muy optimista o tengo mala memoria.
No siente temor, no sólo a perder la vida, sino a perder partes de su anatomía consecuencia de la congelación
Por supuesto, por eso intenté en todo momento cuidarme mucho, estar muy atenta con cualquier posible congelación, traté de descansar, comer y dormir en su momento como una necesidad para la recuperación y el rendimiento.
El alpinismo, ?vocación o profesión?
Pueden ser las dos cosas pero en mi caso es una manera de vivir.
Cuando terminas, que sensación te queda?
De satisfacción y una sensación que no sabría definir de pérdida: lograr un sueño signfica precisamente eso, perderlo.
Noraboa pola pedazo de xesta que lograches. No teu blog saían moitas mencións a barcos con moita historia. ¿Non te ves nunha expedición marítima"?
Sí me atrevería pero non entra nos meus plans. As referencias ós barcos no blog eran unha metáfora da aventura, esforzo e fraxilidade.
¿Lembras aquela vez que rematamos todos medio perdidos (despistados) pola néboa nos Ancares? Non hai montaña nin reto pequeno ¿Non sí?
Creo que hai unha montaña e un reto para cada un de nós e para cada momento da nosa vida. O que lembro daquel día era que nin eu nin o meu grupo rematamos perdidos. ¿En que grupo estabas ti? :-)
Si hubieses podido retroceder en el tiempo y acompañar a Shakelton en su viaje al Polo, ¿realmente habrías ido sabiendo que nunca llegaron?
El problema no es no haber llegado sino los quince meses que estuvieron vagando sobre la banquisa polar y la cantidad de penalidades que tuvieron que soportar. Ni el mismo Ernest Shackleton hubiese ido. Cuando estas dentro de una situación difícil pones todos los medios y sales adelante pero deliberadamente no tendría sentido meterse en ella.
Lo primero enhora buena y gracias por su aventura. ¿Encontró restos de basura por el camino?
Muchas gracias. No encontré absolutamente nada de basura ni siquiera en los últimos kilómetros de la ruta, que son los más frecuentados.
Non cree que a súa adicación deportiva é incompatible coa responsabilidade dunha concellaría e máis nunha cidade tan dificil como Vigo
Este proxecto xa estaba en marcha antes da miña entrada na política. Non se me ocorrería organizar unha expedición semellante agora que estou como concelleira porque ambas cousas requiren o 100% de entrega. Para acabar de montar a expedición tiven que contratar a outras persoas para que me liberaran da organización e eu so asumía os entrenamentos e podía compatibilizalo co traballo. Cumpría todo o horario laboral e sacaba tempo de sono e da vida persoal para o deporte.
CHUS, ¿EN QUÉ LUGARES TE INICIASTE? ¿ALGUNO EN ESPECIAL EN GALICIA?
Me inicié en A Madroa y Galiñeiro. En Galicia siera do Suido, Xerés, Ancares, Trevinca, Courel, Pindo... allí donde había una montaña en Galicia, allí estaba yo.
En primer lugar felicitarte porque creo que hace falta valor para enfrentarse sola a una expedición así. Realmente ¿no ha habido momentos en los que has pasado francamente miedo?
He pasado francamente miedo. ¿Qué merito tendría?
Gracias por haber estado ahí y por vuestras preguntas.Todas son muy interesantes y algunas requieren respuestas tan largas como libros pero áun así espero haber resuelto vuestra dudas. Hasta siempre. Chus Lago