Creo que é un falseamento interesado da realidade política de Teo. Penso que en Teo hai unha rica pluralidade de opcións que non so temos que aplaudir, senón que alimentar, e en todo caso, a miña percepción é de que efectivamente podemos falar de dúas opcións, en termos xerais, que son os modelos populistas na súa dobre vesión: nacionalista e conservadora, cun denominador común, que ámbalas dúas xa evidenciaron o seu fracaso, e o modelo progresista e municipalista, cun proxecto político de futuro para Teo, que encarna o Partido Socialista.

O Partido Socialista preséntase a estas eleccións coa aspiración de ser a lista maioritaria. E dende aí, nos comprometemos firmemente a garantir a estabilidade do goberno municipal a través do diálogo e do consenso sen ningún tipo de exclusión, salvo as relacionadas coa indignidade ou a indecencia política. De tal maneira que eu nunca aceptaría ser alcalde, senón cumplo este compromiso. E en todo caso, o verbo excluir non está no noso diccionario político.

Simplemente que o BNG non tivo vontade política dun acordo entre iguais partindo da diferencia de representación política municipal. Compre lembrar que o Partido Socialista votou, e subliño, incondicionalmente, a Martiño Noriega para alcalde, e aprobou o réxime de retribucións do grupo de goberno (seis dedicacións), sen que se formalizara ningún tipo de pacto previo. O BNG negouse a cumplir en Teo o acordo aprobado entre BNG e PSdeG-PSOE a nivel galego, e abandonou unilateralmente a mesa de negociacións tan axiña como tivo garantido o réxime de retribucións.

Fundamentalmente, porque cremos que somos a única forza política que ten un proxecto de futuro para construir un concello con tódolos equipamentos e infraestruturas e servizos que garanten a calidade de vida dos seus cidadáns, e que atraen e fixan poboación. En segundo lugar, porque somos unha forza política que fai do consenso e do diálogo os seus principais sinais de identidade, e nas actuais circunstancias son requisitos indispensables para levar adiante calquera proxecto de odernización do noso concello.

En primeiro lugar, cremos profundamente nos procesos de diálogo e de consenso, e se somos a forza maioritaria aseguro que esgotaremos todas as posibilidades ata chegar a un acordo en base a un programa de goberno a curto, medio e longo prazo, con tódalas forzas políticas, tanto para conformar un goberno, como para implicar a quen se quede na oposición nesa mesma acción de goberno. E os límites son dous, por un lado, os intereses xerais da cidadanía de Teo, e polo outro, a indignidade e a indecencia política.

De cuestións internas so falo nas instancias orgánicas do partido e de calumnias e difamacións nos xuzgados.

Dos nacionalistas nos distingue entre outras cuestións que non facemos partidismo nas institucións democráticas. As políticas culturais e deportivas son por definición integradoras e non excluíntes, e polo tanto poñerlle adxectivos é conculcar o carácter plural da propia definición de cultura e unha falta de respecto á rica pluralidade da sociedade teense.

Eu das decisións persoais dos meus adversarios políticos, presentes, pasados ou futuros non acostumo opinar por unha cuestión de respecto.

O noso proxecto político é un proxecto para construir un Teo con trece parroquias, e neso nos diferenciamos das opcións populistas, nacionalista e conservadora, que se conforman co modelo de trece parroquias sen Teo. O noso proxecto é un proxecto que pretende a vertebración social e territorial de todo o concello, e non crear nin diferencias entre parroquias nin agravios discriminatorios entre veciños. Queremos construir un Teo no que teña cabida todo o mundo independentemente dos seus credos ou simpatías ideolóxicas, ou da súa adscrición parroquial.

En principio hai unha maneira de facer un urbanismo racional, un urbanismo para vivir e convivir, que é un plan xeral de ordenación municipal. O PXOM aprobado polos señores Blanco, Parajó e Noriega non responde a estes requisitos. Polo tanto haberá que botar man da imaxinación e por suposto da colaboración cidadá para poder "humanizar" esas desfeitas urbanísticas que en gran parte son irrecuperables. E a política en materia de infraestruturas e equipamentos seguida polo goberno nacionalista nestes anos non contribuiu precisamente a correxir eses excesos, polo tanto teremos que apostar pola construcción deses grandes equipamentos que unha vez que atraian poboación nos permitirá acometer obras de mellora incluso botando man das modificacións parciais do plan xeral.

Efectivamente nos Tilos investíronse moitos cartos sobre todo provintes dos fondos estatais e os resultados son descorazonadores, por falta de criterio e sobre todo de inexistencia dun plan como nós propoñiamos de actuación integral nos Tilos. É o exemplo máis claro do desacerto en materia inversora deste goberno nacionalista. As actuacións realizadas non so están cheas de improvisacións e malas execucións senón que na súa concepción global anulou o centro comercial como eixe dinamizador da vida social e económica dos Tilos, condenando a esta urbanización a un proceso de cidade dormitorio que temos que reconducir urxentemente.

No caso de Armando Blanco e Parajó é un exercicio de coherencia na medida en que eles foron os autores intelectuais dese PXOM. No caso do BNG un exemplo de oportunismo descarado que acredita esa dimensión populista na cal coincide con PP e In Teo da política teense. Para o BNG con esta operación demostrouse que todo vale con tal de seguir no goberno e que carece de proxecto de municipio para Teo.

Non é totalmente certo que so siga eu no grupo municipal, porque hai moitos otros compañeiros presentes nesta candidatura que me acompañaron na outra lexislatura. A decisión de tres compañeiros de non continuar obedece a razóns estricatemente persoais que estou e estamos obrigados a respectar. En calquera caso xa dixemos que esta candidatura conxuga renovación para asumir os novos retos dunha lexislatura que se presume enormemente complicada pola crise económica xeral e polo fracaso da xestión nacionalista e continuidade para aproveitar a experiencia acumulada e garantir a vixencia dun proxecto de concello que temos deseñado dende hai varios anos, e agora debidamente actualizado.

Por un lado cando eu o estime oportuno, e sobre todo cando os meus compañeiros e compañeiras deixen de confiar en min. De momento, asumo as miñas responsabilidades con orgullo, con entusiasmo e sobre todo con ideas.

Todo apunta a que afortunadamente non vai haber maiorías absolutas. Polo tanto haberá que botar man de moita dose e capacidade de diálogo e de xeneración de consensos, tanto para conformar gobernos estables como para implicar á oposición na acción de goberno como para estimular que a cidadanía participe máis activamente e efectivamente na vida política local.

Perdone que non me pareza a pregunta pertinente, por canto falar de min sería un exercicio de egolatría que repudio, e falar das cualidades persoais dos meus adversarios unha irresponsablidade. A min gústame falar dos demais polo que fan e polo que propoñen, non das súas persoas, que me parecen todas respectables.

Non comparto esa división entre urbanistas e rurais. Todos somos veciños e veciñas de Teo con igualdade de dereitos e de deberes, e xa o dixen, o meu proxecto, o proxecto dos socialistas é un proxecto para construir Teo sen ningún tipo de exclusións ou discriminacións. A vertebración social e territorial do noso concello son condicións indispensables para levar adiante un proxecto de municipio como o que nos plantexamos.

Fundamentalñmente solucionar o problema. E iso pasa por tomar as medidas correspondentes tanto diante da empresa concesionaria como para realizar as obras de infraestrutura que sexan necesarias parra acabar con este problema que afecta a moitos veciños e veciñas de Teo e non so aos de Campos de Mirabel. En todo caso, o que lles aseguro é que non imos tardar catro anos en resolver o problema.

Coñezo indirectamente a existencia de problemas, pero non os detalles do mesmo, xa que o goberno municipal caracterízase pola absoluta opacidade informativa sobre cuestións que afectan á súa responsabilidade. En calquera caso prométolle que procurarei enterarme con detalle do problema para ver en que medida podemos actuar para contribuir á súa solución.

Nos últimos tempos tivemos exemplos de impedimentos inexplicables para acceder a certa documentación oficial á cal temos como representantes públicos dereito ao acceso amparados pola lei. En concreto falo do acceso aos informes de reparos da intervención municipal sobre facturas remitidas polo goberno municipal. O máis grave é que durante toda esta lexislatura o señor Noriega non so nunca dou mostras de abrir canles de diálogo co partido socialista sobre asuntos de interés xeral, senón que impediu que o Partido Socialista puidera debatir en pleno propostas e iniciativas que afectan á veciñanza de Teo. Por este motivo foi incluso amonestado expresamente hai poucas semanas pola dirección xeral de administración local de Xunta de Galicia.

Magnífica relación persoal, propia non so de amigos, senón de compañeiros que levamos moitos anos compartindo a vida política dentro do Partido Socialista. Ademais podo dicirlle que por todos eles sinto unha profunda admiración polo traballo realizado, o cal me sirve de inspiración para moitas das propostas que nós plantexamos en Teo. Mesmo pódolle asegurar que con frecuencia me aconsello con eles respecto de alternativas e solucións para o meu concello.

Aínda que poida parecer políticamente incorrecto expreso o meu orgullo por militar neste partido, e por ter como presidente do Goberno ao compañeiro José Luis Rodríguez Zapatero, persoa que está demostrando con decisións arriscadas e mesmo incomprendidas ás veces a súa altura como estadista e o seu servizo ao país, en defensa do interés xeral. Seguro que co tempo seralle recoñecido o seu labor. En calquera caso entendo que as eleccións municipais teñen outra dimensión e que a cidadanía o que vai valorar fundamentalmente son as candidaturas e as propostas que as diferentes forzas políticas ofrezan aos cidadáns.